De week van de scheidsrechter

Van 3 tot en met 11 oktober is het de ‘week van de scheidsrechter’. Nu heeft onze voorzitter mij gevraagd om een stukje hiervoor te schrijven. Naast passievol scheidsrechter ben ik met ingang van dit seizoen de scheidsrechters coördinator van Olympia Boys. De club vindt dat scheidsrechters een meer prominente rol in de vereniging verdienen en moeten hebben, waarbij ik dit ga proberen een stap(je) verder te helpen samen met ons scheidsrechterskorps. Na toegezegd te hebben een stukje te willen schrijven, komt de vraag wat schrijf je dan? Immers de scheidsrechter zoekt niet graag de belangstelling. Sterker nog, meestal heeft hij of zij daar en hekel aan. Ik moest denken aan een wedstrijd die ik ruim 10 jaar geleden floot, toen nog als KNVB-scheidsrechter.

Op een mooie zondagmiddag, floot ik een finale in de nacompetitie, met als inzet een plaats in de 3^e klasse. Ik had deze wedstrijd als soort beloning gekregen voor een goed seizoen en mocht deze fluiten samen met twee neutrale assistenten. Het was een echte finale, met ongeveer 1.000 man publiek en een filmploeg van L1 langs de lijn. Twee ploegen die al een aantal keren promotie hadden misgelopen. Alle ingrediënten voor een leuke pot.

Vooraf werden afspraken gemaakt met de assistenten. ‘De rechthoek vanaf achterlijn tot middellijn en dan tot ongeveer hoogte 16 meter gebied is voor jullie. Als daar een overtreding gemaakt wordt, vlaggen en ik neem dit over.’

De wedstrijd zelf is er een met passie en strijd. Ik moet flink aan de bak als scheidsrechter. Er wordt veel geaccepteerd door beide partijen. Ergens in de tweede helft stoomt een speler van de thuisspelende vereniging op langs de zijlijn, precies in het stuk van een assistent. Een verdediger komt in met een stevige tackle. Ik sta er redelijk ver vanaf, ik moest nog van de andere kant van het veld komen. Maar geen nood, die assistent staat er vlakbij. Met het inzetten van de tackle neemt de verdediger in mijn ogen de benen van de aanvaller mee, deze komt in ieder geval ten val. De assistent staat te gebaren, door spelen. Hij ziet er geen overtreding in. Hij staat er korter op en we hadden een afspraak gemaakt. Ik laat door gaan. Er komt gelijk een tegen aanval en jawel, daaruit volgt een doelpunt.

Hevige protesten van eerst de spelers van de thuisspelende vereniging. Ik blijf bij mijn beslissing en wil door. Alles staat klaar voor de aftrap. Echter de ‘goed gebekte’ trainer van de thuisclub blijft commentaar geven. Hij gebruikt woorden die op het randje zijn en staat daarbij enkele meters in het veld. Ik begrijp zijn emotie, maar moet ergens een grens trekken. Ik ga naar hem toe en we staan een moment in een woordenwisseling, enkele meters van elkaar. Na een minuut is de situatie voorbij en gaat de wedstrijd door. Het doelpunt is beslissend voor de wedstrijd. De discussies achter af waren dan ook niet mals. Ook de krant wilde me spreken. Dit heb ik geweigerd.

’s Avonds heb ik de beelden gezien van de overtreding op L1. Het was wat ik dacht; een flinke overtreding. Geel was zeker op zijn plaats. En dat doelpunt was er dan ook niet geweest. Maar ik kon die assistent niet afvallen. Afspraak is afspraak en hij stond er dichterbij. De volgende dag kijk ik op de site van een Limburgse krant. En pagina-grote foto van die trainer die oog in oog staat met de scheidsrechter. Belangstelling en in de kijker staan op een manier die geen één scheidsrechter wil.

Immers wanneer de scheidsrechter niet genoemd wordt in een wedstrijdverslag, dan heeft hij of zij het goed gedaan.

Deze week, de week van de scheidsrechter mag dat even anders zijn. Een kort moment dat de scheidsrechter waardering krijgt voor wat hij of zij doet. De verenigingsscheidsrechter is een onmisbaar onderdeel van de club. Dat mag en moet gezegd worden. Want hoe belangrijk is die man of vrouw in het zwart?

‘Onze club, onze toekomst’ is onmogelijk zonder (vereniging)scheidsrechters. Dus breng respect op, zowel bij de senioren als bij de junioren. Bedank hem of haar na een wedstrijd, ook al deed de scheidsrechter het in jouw ogen niet goed.

Namens Olympia Boys, wil ik alle scheidsrechters dan ook bedanken voor de inzet en passie die jullie op het veld laten zien. I.v.m. Corona wordt hier later nog passend op terug gekomen.

Zonder scheidsrechters, geen voetbal!

Met sportieve en gezonde groet,

Paul van den Hurk
Scheidsrechters coördinator